Hoe merk ik het?
- Pijn in de onderbuik vaak beginnend na de menstruatie, toenemend
- Vaginale afscheiding, aanvankelijk licht, later meer en pusachtig
- Koorts
- Alleen bij vrouwen in de vruchtbare levensfase
- Meer kans bij dragen van een spiraaltje
- Grotere kans bij wisselende seksuele contacten
Hoe werkt het?
De eileiders lopen van de bodem van de baarmoeder naar de eierstokken links en rechts in de onderbuik. De eileiders kunnen ontstoken raken als bacteriën van buiten via de baarmoeder de eileiders weten te bereiken. Soms breidt de ontsteking zich uit naar de buikholte, zodat ook het buikvlies ontstoken raakt. Een eileiderontsteking is beslist niet onschuldig. De ontsteking veroorzaakt na genezing verlittekening van de eileiders en eventueel van het buikvlies. Dit kan consequenties hebben voor de vruchtbaarheid: door de verlittekening zijn de eileiders later minder of geheel niet toegankelijk meer waardoor eitje en zaadcellen elkaar niet meer kunnen bereiken. Eén op de tien vrouwen is na het doormaken van een eileiderontsteking minder vruchtbaar.
Hoe ontstaat het?
Besmetting treedt vooral op tijdens de menstruatie, als de baarmoedermond minder hecht is gesloten. Daarnaast kunnen de eileiders ook geïnfecteerd raken als gevolg van medische ingrepen zoals een curettage of een contrastonderzoek. Meestal worden de ontsteking veroorzakende bacteriën tijdens geslachtsverkeer overgebracht. Het meest voorkomend zijn de gonorroe bacterie en het chlamydia organisme. "Gewone" bacteriën kunnen echter ook oorzaak zijn. Chlamydia is uiterst verraderlijk. Dit micro-organisme kan een vrijwel ongemerkt verlopende ontsteking veroorzaken die intussen onherstelbare schade kan aanrichten.
Hoe ga ik er zelf mee om?
Voorkomen is in dit geval zeker beter dan genezen, dus: vrij veilig. Met een eenmaal opgelopen eileiderontsteking moet u beslist niet zelf gaan dokteren
Hoe gaat de arts er mee om?
Vermoedt u dat u wel eens een eileiderontsteking kunt hebben, raadpleeg dan direct uw arts. Deze zal na een inwendig onderzoek en bloed- en urineonderzoek een diagnose kunnen stellen. Door het afnemen van wat vaginale afscheiding en dit op kweek zetten kan precies worden vastgesteld welke bacterie de boosdoener is. U krijgt altijd direct een antibioticakuur. Eventueel wordt deze nog aangepast na het bekend worden van de kweekuitslag. Houdt u zoveel mogelijk rust. Verergeren de klachten ondanks de behandeling, neem dan weer contact op met uw arts. Zoals gezegd: de veroorzakers van eileiderontstekingen worden meestal bij geslachtsverkeer overgedragen. U kunt de bacterie al geruime tijd bij zich gedragen hebben zonder iets te merken. Een contactenonderzoek, eventueel met behulp van de GGD, kan daarom van groot belang zijn.
