Hoe merk ik het?
- Spontane aanvallen van draaiduizeligheid
- Een aanval kan 20 minuten tot enkele dagen duren
- En gaat gepaard met gehoorvermindering en oorsuizen
Hoe werkt het?
Ménière is de naam van de Franse arts die in 1861 voor het eerst de klachten beschreef die behoren bij de ziekte van Ménière: aanvallen van draaiduizeligheid met oorsuizen of een vol gevoel in het oor en gehoorstoornissen die gepaard kunnen gaan met misselijkheid, braken of transpireren.
Hoe ontstaat het?
De ziekte van Ménière wordt veroorzaakt door een stoornis van een van de evenwichtsorganen. Deze bevinden zich rechts en links naast, en verbonden met het gehoorzintuig. Een evenwichtsorgaan bestaat uit een een drietal halfcirkelvormige kanalen gevuld met vloeistof. Bewegen van het lichaam veroorzaakt een beweging van de vloeistof in de halfcirkelvormige kanalen. Bepaalde zintuigzenuwcellen, de haarcellen, registreren die beweging en zetten deze om in elektrische zenuwimpulsen. Deze impulsen worden vervolgens via de gehoor- en evenwichtszenuw verstuurd naar de hersenen. Samen met het zien en het spiergevoel zorgt het evenwichtsorgaan voor ons evenwichtsgevoel. Bij de ziekte van Ménière is er sprake van een stoornis in het evenwichtsorgaan, waarschijnlijk veroorzaakt door een toename van de vloeistof). Hoe dat ontstaat is niet bekend. Waarschijnlijk spelen meerdere factoren, waaronder erfelijkheid, daarbij een rol.
Hoe ga ik er zelf mee om?
Aan de ziekte van Ménière kunt u zelf niet veel doen. Indien u draaiduizeligheidsklachten heeft die bij de ziekte van Ménière zouden kunnen passen is het verstandig uw huisarts om advies te vragen.
Hoe gaat de arts er mee om?
De ziekte van Ménière is niet te genezen. Een gezonde, regelmatige leefstijl met weinig alcohol en zonder roken kan een gunstige ontwikkeling hebben op het beloop. Er bestaat een aantal medicijnen tegen duizeligheid, met name tegen draaiduizeligheid. Hoewel ze regelmatig worden voorgeschreven is de werking ervan, ook bij de ziekte van Ménière, echter omstreden. Eventuele bijkomende klachten zoals misselijkheid of braken kunnen in het algemeen wel effectief met medicijnen worden bestreden.
Wetenschappelijk nieuws
De ziekte van Menière is een aandoening van het binnenoor die wordt gekenmerkt door gehoorverlies, duizeligheid en oorsuizen. De duizeligheid, die in het evenwichtsorgaan optreedt, wordt door patiënten als het meest invaliderend ervaren. In haar promotieonderzoek onderzocht Charlotte Kingma de werking van het evenwichtsorgaan bij de ziekte van Menière. In dierexperimenteel onderzoek stelde zij vast dat ophoping van vloeistof in het binnenoor uiteindelijk leidt tot scheuring van het membraan van Reissner, met als gevolg een tijdelijke verstoring van het evenwichtsorgaan. Dit proces verliep op een wijze die vergelijkbaar is met een aanval van de ziekte van Menière. De oorzaak van de ziekte van Menière is tot nu toe onbekend. Kingma toont aan dat een acute vochtophoping in het evenwichtsorgaan geen invloed heeft op de functie ervan. Wanneer de vochtophoping uiteindelijk resulteert in scheuring van het membraan van Reissner wordt de functie van het evenwichtsorgaan wel volledig opgeheven. Als gevolg van de scheuring komt schadelijk kaliumrijk lymfevocht in contact met de zenuwuiteinden van het evenwichtsorgaan. Met behulp van dit proefdiermodel kon een aanval van de ziekte van Menière worden nagebootst en daarmee de lang bestaande "membraan ruptuur theorie" worden bevestigd. Charlotte Kingma (Groningen, 1977) studeerde geneeskunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Haar promotieonderzoek voerde zij uit bij de Afdeling KNO (Keel, Neus en Oorziekten) van het UMCG. Het onderzoek werd gefinancierd door het Heinsius Houbolt Fonds. Kingma is in opleiding tot KNO-arts in het UMCG.
