Hoe merk ik het?
- Doofheid
- Verminderde spraak
Hoe werkt het?
Men zegt ook wel op zijn Engels "glue ear" of in begrijpelijker Nederlands "vocht achter het trommelvlies". Het is een kwaal die we vooral zijn bij jonge kinderen tussen de twee en de zeven jaar. Ze hebben slijm achter het trommelvlies in de middenoorholte. Daardoor horen ze minder. Het ontstaat vaak na een verkoudheid of middenoorontsteking. Vaak gaat het vanzelf weer over. Na enkele weken, soms na een paar maanden. Maar soms niet en dat merkt u bij het kind: de spraak ontwikkelt zich niet verder. U twijfelt of het niet wil of niet kan horen, want ook zijn gedrag wordt moeilijker. Op school gaat het vaak ook slechter: hij pikt het niet meer op, is ongedurig en komt vaak doodmoe thuis. Al deze verschijnselen zijn gevolg van de doofheid: als een kind niet goed hoort kan het geen taal leren. Als het op school niet goed hoort wat er gebeurt gaat het wat anders doen, waardoor het lijkt of het niet mee wil doen. Doordat het erg zijn best moet doen om te horen raakt hij oververmoeid.
Hoe ontstaat het?
Om te kunnen uitleggen hoe je eraan komt moeten we eerst beschrijven hoe het oor werkt. Het geluid komt via de gehoorgang tegen het trommelvlies aan. Dat gaat trillen en die trilling wordt doorgegeven aan de gehoorbeentjes die achter het trommelvlies in de middenoorholte liggen. De gehoorbeentjes geven de trilling weer door aan het binnenoor (ook wel vanwege zijn vorm "slakkenhuis" genoemd). Daar worden de trillingen omgezet in elektrische signalen die met de gehoorzenuw naar de hersenen worden geleid. Daar wordt uiteindelijk gezorgd dat wij "horen". Het middenoor is een met lucht gevulde holte. Via de buis van Eustachius wordt lucht vanuit de neusholte naar het middenoor geleid, zodat de luchtdruk in het middenoor en de buitenwereld altijd gelijk is. Bij kinderen werkt dat systeem niet altijd goed. Het kan zijn dat de buis van Eustachius nog niet goed functioneert of dat hij wordt dichtgedrukt door een grote neusamandel. In die gevallen komt er dus geen lucht in de middenoorholte. Die gaat zich vullen met slijm. Door het slijm kunnen het trommelvlies en de gehoorbeentjes niet goed trillen en hoort het kind slecht.
Hoe ga ik er zelf mee om?
Rustig afwachten. Vaak gaat het vanzelf over maar dat kan, zoals gezegd, enkele maanden duren. Als het kind verkouden is, spray de neus dan regelmatig met zout water. Dat kan helpen om de buis van Eustachius wat sneller open te krijgen.
Hoe gaat de arts er mee om?
In eerste instantie afwachten en na een paar weken nog eens controleren. Verbetert het niet en ontstaan er gedragsproblemen, dan wordt het kind verwezen naar de KNO arts. Deze onderzoekt de oren en de neus. Vaak zit er een grote neusamandel in de weg die de buis van Eustachius dicht duwt. De KNO arts zal voorstellen de neusamandel operatief te verwijderen. Dat gebeurt in een dagbehandeling. Meestal wordt dan tijdens dezelfde narcose een gaatje in het rommelvlies geprikt en het slijm uit het middenoor weggezogen. Vaak is deze behandeling afdoende. Soms niet, dan komen de klachten weer terug. Dan kan de KNO arts besluiten buisjes in de trommelvliezen te plaatsen. Hij maakt een sneetje in het trommelvlies, plaatst daarin een minuscuul boordenknoopje met een klein gaatje erin. Daardoor kan lucht in het middenoor stromen en het slijm en de doofheid verdwijnen. Na een half tot één jaar wordt het buisje uitgestoten, het trommelvlies sluit zich weer. Als de klachten terugkomen kan het nodig zijn deze procedure nog een of enkele keren te herhalen.
