Hoe merk ik het?

Toenemende moeite met scherp zien op korte afstand

Hoe werkt het?

Vanaf het 40ste jaar krijgen we last met dichtbij zien. We moeten de krant steeds verder weg houden om nog goed te kunnen lezen. Maar op afstand blijven we scherp zien.

Hoe ontstaat het?

Dit proces is een gevolg van veroudering: Als we jong zijn is de ooglens elastisch en vervormbaar. Dat is nodig om scherp te kunnen stellen op voorwerpen dichtbij. Naarmate we ouder worden wordt de lens stugger. Hij kan niet meer voldoende bol worden en breekt de lichtstralen niet meer voldoende. Daardoor wordt het scherpstellen (accommoderen) moeilijker. Vanaf een jaar of veertig gaan we daar last van krijgen. De afstand waarop we nog wel scherp kunnen zien komt vervolgens steeds verder weg te liggen.

Hoe ga ik er zelf mee om?

Merkt u dat lezen en schrijven steeds lastiger worden dan kunt u een leesbril aanschaffen. Dat is een bril met bolle (positieve) lenzen die de lichtstralen wat extra breken. Het is verstandig daarvoor uw ogen te laten controleren bij een opticien.

Hoe gaat de arts er mee om?

• De opticien kan nagaan of er geen andere afwijkingen een rol spelen. Tevens zal hij uw oogboldruk controleren, waardoor een eventueel beginnend glaucoom in een vroeg stadium opgemerkt wordt.
• Draagt u al een bril, bijvoorbeeld omdat u bijziend bent, dan zou u telkens de bril kunnen afzetten als u dichtbij wilt kijken. Dat kan handig zijn als u langdurig dichtbij kijkt, bijvoorbeeld bij het lezen. Maar als u afwisselend dichtbij en veraf moet kijken kunt u beter een bril nemen met een ingeslepen leesvlak aan de onderkant van het brillenglas ('maantje') of met zogeheten Variluxglazen.

Wetenschappelijk nieuws